Margret op weg naar Parijs: Je droom achterna vliegen

Je droom achterna vliegen! Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze dat doen? Ook door mensen zonder chronische uitdagingen, wordt het helaas vaker gezegd dan gedaan. Met zinnen als ‘het lukt toch niet’ of ‘ja maar, ik kan dat niet alleen’ en ‘ik wil een ander er niet mee belasten’ ebt zo'n droom vaker weg dan dat het opbloeit en op een geweldig avontuur uitloopt. Ik heb al jaren de droom om te starten op de Paralympische spelen van 2024 in Parijs. Het is tot nu toe een geweldig avontuur met veel ups en downs! Maar vooral met geweldige mensen om mij heen die ieder op hun eigen manier mee dromen. Ik heb nog drie wedstrijden te gaan om me te kunnen kwalificeren: 15 juni Besançon (Frankrijk), 22 juni Swansea (Groot-Brittannië) en 29 juni Montreal (Canada). Geweldig mooie wedstrijden tegen de allerbeste atleten van de hele wereld.

Wat is nodig voor kwalificatie?
Ik krijg vaak de vraag: gaat het je lukken om op de Paralympische Spelen te starten? Mijn antwoord is dan altijd dat ik dat na de laatste kwalificatiekans van 29 juni weet.

Ik weet dat ik niet de beste van de wereld ben, maar ik geloof in mijn eigen kracht en laat me niet uit het veld slaan. Om het te halen moet ik 6e op de wereldranglijst staan. Dat betekent dat ik in deze drie wedstrijden minstens twee keer met een medaille moet thuiskomen. Ik blijf dromen en vooral hard trainen om dat te bereiken.

En als het niet lukt?
Maar wat nu als het niet lukt? Wordt deze droom dan een nachtmerrie? Zeker niet! Deze droom brengt ons meer dan het einddoel van de Spelen in Parijs. Deze droom die we met veel mensen delen, heeft al veel gebracht: veerkracht, verbinding en geweldige samenwerkingen. Die boodschap wil ik, zo vlak voor de laatste wedstrijden, meegeven. 

Geniet van elk stapje de goeie kant op. Laat soms even het einddoel los en kijk waar je nu staat. Ook voor mij geldt dat het einddoel mij niet een gelukkiger mens maakt, maar samen genieten van de weg er naartoe zeker wel.

 Stilstaan en genieten
Dus ik sta nu even stil, kijk om mij heen en geniet. Ik ben 48 jaar, gelukkig getrouwd, heb twee geweldige dochters en ik hoor bij de beste tien paratriatlon rolstoeldames van de hele wereld. We hebben het tot nu toe dus al geweldig goed gedaan. En oh ja ... ik heb al 24 jaar een dwarslaesie, met veel zenuwenpijn en zit in een rolstoel, maar dat laat ik mijn leven niet bepalen.

 Leef en geniet van de kleine dingen van vandaag alsof er geen morgen is. Ik ga er namelijk van uit dat ik maar een leven heb, dus maar een kans heb om dat te doen!

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipis cin elit. Nunc purus libero, interdum sed blandit acp retium facilisis turpis. Donec dictum neque veloran tristique egestas nulla mollis dui lorem dolor. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipis cin elit. Nunc purus libero, interdum sed blandit acp retium facilisis turpis. Donec dictum neque veloran tristique egestas nulla mollis dui lorem dolor. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipis cin elit. Nunc purus libero, interdum sed blandit acp retium facilisis turpis. Donec dictum neque veloran tristique egestas nulla mollis dui lorem dolor. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipis cin elit. Nunc purus libero, interdum sed blandit acp retium facilisis turpis. Donec dictum neque veloran tristique egestas nulla mollis dui lorem dolor.